உனக்கென்ன ஆச்சுதோ !!

வாயைக் கட்டி நோயைக் கட்டு ..

சிந்துதடி என் கவிதை வரி ..

எறும்பு ..

களைப்பில் தெரியுது ...

மூலிகை அரசி ..

பாசம் இல்லையெனில் ..

நோயைக் கட்டு ..

மரணமவன் நினைவிலில்லை ..

நல்லோர் நட்பிருந்தால் ...

தீண்டாதோர் செம்பருத்தி ..

மனதில் வை !!

வண்ண விழி சொன்னதடி ..

பல்லி சொல்வதெல்லாம் ..

பிடியொன்று அளப்பீரே !!

விதவைகள் ..

காகம் வெறுத்த குயில் ..

பாடிக் களித்ததொரு குயி லொன்றை
கூடிக் குலவியதோர் காகங் காண
வாடிக் குமுறியது தன் அரைகுரலால்
சீண்டித் துரத்தியது மனம் நொந்து !

ஊடல் கொள்ளவொரு கூடில்லை
பாடல் உனக்குவொரு கேடாவென்று
மாடக் கோபுரத்தில் வாழ்வது போல்
வேண்டாக் கதை சொல்லி வருத்தியது !!


     அஷ்பா அஷ்ரப் அலி

ஊனம் வலிப்பதில்லை ..

யாரடா மனிதன் இங்கே !!

மின்சார வெளிச்சத்தில்
கண்ணை மூடிக்கொண்டது
விளக்கின் ஒளி

கவனம் இல்லையேல்
கரணம்தான்
கிளைகள் சொல்கிறது
இலைகளுக்கு

சிக்கனம்
சட்டை போட்டுக்கொண்டது
மாதக் கடைசியில்

செத்துக் கிடந்தது
தெரு நாய்
நடுத்தெருவில்
சொந்தங்களை தொலைத்துவிட்டு

முந்தானை மட்டும்
பார்த்துப் பார்த்தே
மூச்சை இழந்தது ஆசைகள்

தூங்கித் தூங்கியே
கவலைக் கிடமாகியது
வேலை இழந்த அம்மிக்கல்லு

கடித்து விடாதே
அலறியது
சோற்றில் கிடந்த 'கல்'

எச்சில் இலைகளுக்கு
சொந்தம் கொண்டாடியது
காகங்கள்

மனிதனுக்கும்
மதம் பிடித்து விட்டதாம்
தெரியாதவர்களாய்
சொல்லிக் கொள்கிறார்கள்
'மனிதர்கள் '


*  அஷ்பா அஷ்ரப் அலி   *

உன்னருகில் நானிருந்தால் ..

கொலுசொலி கேட்கிறதே !!

ராத்திரிகள் ..

விடிந்து விடாதே ....

உன் இதழில் எழுத ஒரு .....

சில்லறைக் கனவுகள் ..

சொல்லால் யார் அடித்தார் ...

தமிழோடு இணைந்துகொள் ..

இரவின் இருளில் ..

தடுமாற்றம் ....

நிலாப் பெண்

முல்லைகளாய் திண்ணைகளில் ..

தொல்லைக் காதல் ..

நட்பு !!

என்னில் இடறிய நீ ..

சொந்தமில்லை ...

தகராறு ....

' பா ' வாடையில்லை

பூப் பூவாய் ஆசைகள் ...

வானத்து பூவெடுத்து
வழியெங்கும் அதைத்தூவி
நாணத்தில் நிற்கும் நீ
களிப்போடு நடக்க வேண்டும்

சீனத்து ராணியுன்னை
ஆழிக்கடல் முத்தெடுத்து
வானகத்தில் வடிவமைத்த
மாளிகையில் வைக்க வேண்டும்

தேனொத்த உன்னிதழில்
விழிமூடி என்னிதழால்
நாணத்தை மூடி வைத்து
நாழிகையாய் படர வேண்டும்

எண்ணத்து இன்பமெல்லாம்
பள்ளியறைக் கதவடைத்து
வண்ணத்து வனப்பூட்டி
கள்ளியுன்னால் தீர வேண்டும்

ஈனத்து உறவெல்லாம்
கிளியுந்தன் நிலை பார்த்து
கானகத்து சறுகதுவாய்
நலிவுற்று மடிய வேண்டும்

காணத்து பொனவெந்தன்
கிலிகொண்ட வாழ்வு மீண்டு
சீனத்து ராணியுன்னால்
சிலிர்த்தெழுந்து துளிர்க்க வேண்டும் ....


    அஷ்பா அஷ்ரப் அலி

கொஞ்சுதடி இமையுந்தன் ...

மரங்களும் மழையும் ...

மீனவன் ....

நீயே தானெனக்கு ......

பாடும் பறவைகளே !

பாடித் திரியும்
 பறவைகளே
பாடல் நிறுத்தி
 கேளுங்களேன்

நஞ்சாம் மனிதர்
 வாழுமிடம்
தஞ்சம் என்று
 வாழாதீர்

குவிந்து குவிந்து
 கொஞ்சலுடன்
கூடிக் கூடிக்
 கொஞ்சாதீர்

கிளையில் அமர்ந்து
இலை மூடி
நிலையாம் காதல்
  பண்ணாதீர்

நிலைமை அறியா
 மானிடனோ
களைத்தே  இன்பம்
 அடைந்திடுவான்

உண்டில் கொடுத்தும்
 அழைத்திடுவான்
"சுண்டில் " கொண்டும்
 அடித்திடுவான்

 காடும் மலையும்
 நமக்குண்டு
பாடும் பறவை
 கூட்டங்களே

இறக்கை கட்டி
 பறந்திடவே
சிறகுகள் நமக்கு
 துணையுண்டு

தீண்டா இடத்தை
 தேடிடுவோம்
வேண்டாம் மனிதர்
 வாழுமிடம் ....


    *அஷ்பா அஷ்ரப் அலி *

இழப்புகளால் ...

மாயக் கண் கொண்டு ....

தமிழோடு வாழ வேண்டும் ...

கண்ணில் விளக்கு  வைத்து
கடல் நீரில் நனைய வைக்கும் - இந்த
கண் கெட்ட காதல் அது
கனவிலேனும் எனக்கு வேண்டாம்  !

எண்ணில் இலக்கு வைத்து
என் மார்பில் சாய்ந்தாடி - தினம்
பொன் மீது கனவு காணும்
பொன்னாசை பெண்ணும் வேண்டாம் !

பூகோலப் பந்தல் கட்டி
பகலிரவு ஆசை காட்டி - என்னை
புழுப் போல துடிக்க வைக்கும்
புவி வாழ்வும் எனக்கு வேண்டாம் !

மூத்தவனாய் ஆக்கி என்னை
மூவிரண்டு பெற்ற அன்னை - அவள்
மீதி பெற்ற அத்தனையும்
மிதிப்பதனால் எனக்கு வேண்டாம் !

மஞ்சக் கயிறு கட்டி
மஞ்சத்தில் கலவி கொண்டு - தினம்
கொஞ்சிக் கூத்து ஆடி
மிஞ்சிப் புணருதலும் எனக்கு வேண்டாம் !

தன்னில் நிறைவு கண்டு
தரணியெங்கும் புகழ் பாடும் - நல்ல
தமிழ் வாழும் காலமெல்லாம்
வாழ்ந்து நானும் மாள வேண்டும் !!


 அஷ்பா அஷ்ரப் அலி

மழைச் சாரல்களே ...

இரவும் பகலும் பேசும் என்றால் ..

பொன்னிதழும் பூப்பதில்லை ..

தொல்லை அற்ற வாழ்வுண்டு ..

படைபோல் வரும் ...

திருமணத்தில் ....