வான்பரப்பில் வளம்வருவாள் வெண்ணிறத்துக் கன்னி
நேர்த்தியுடன் நித்திலத்தில் நிலவொளியாய் வீச
நீல்கடலில் குளித்தெழுவாள் நித்தமிந்த கள்ளி !
பார்தொடுத்த இடத்திலெல்லாம் பகலவனைப் போல
பனிஇரவில் பாய்விரிப்பாள் தன்னொளியை ஈந்து
ஆர்ப்பரிக்கும் ஆவலினால் நாணம்வரும் வேளை
நாணியவள் முகமறைப்பாள் மேகத்திரைத் தொட்டு !
காலையிளம் பனியினிலே கால்கழுகிப் பின்னே
கதிரவனைக் காணுமுன்னே நழுவிடுவாள் மெல்ல
சோலைக்கிளிக் கூட்டமெல்லாம் கூடி ; அவள்
சார்ந்திருந்த சோகத்திலே கீதமெனப் பாட !
வேளையிது விடியலெனச் சேவல்களும் கூவும்
வாடிநின்ற பயிரும்புல்லும் எழுந்துநின்று வாழ்த்தும்
மாலைவரை காத்திருக்க கண்கலங்கி நின்ற
மங்கையந்த வெண்ணிலவாள் மனமிழந்து நடப்பாள் !
அஷ்பா அஷ்ரப் அலி
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக