வெண்பா ..

கண்களில் பூத்தது காதலோ காமமோ
என்விழி நோக்கினாள் ஏனென - எண்ணிநான்
நெஞ்ச மினிக்க நெருங்கினே னன்னவள்
அஞ்சினின் றாள்பார் அழகு !

நேரிசை வெண்பா !

சுட்டுவிர லால்சுட்டச் சுட்டுமுனை மற்றவிரல்
தொட்டுநீ வாழ்வதையே தொட்டுணர்த்து - இட்டமுடன்
மற்றவரில் வேண்டுமுன்னில் அற்றதைநீ நாடாதே
கற்றதுவோ கைம்மண் ணளவு

- அஷ்ஃபா அஷ்ரஃப் அலி -

-
‎மரபு மாமணி பாவலர் மா.வரதராசன்‎ to பைந்தமிழ்ச் சோலை (மரபு பூக்கள் மட்டும்)

#சொன்னார்கள்

ஒருவிரலால் பிறர்குற்றம் சுட்டும் போது
உன்பக்கம் மூன்றுவிரல் சுட்டி நிற்கும்
(தாரா பாரதி)
★
முதலில் என்னைத் திருத்திக்கொள்கிறேன்.
பிறகு மற்றவர்களைத் திருத்த முயல்கிறேன்.
(நபிகள் நாயகம்)
★
பிறரிடம் எதை எதிர்பார்க்கிறாயோ
நீ அதேபோல் இரு.
(யாரோ)
★
கற்றது கைம்மண்ணளவு., கல்லாதது உலகளவு
(ஔவையார்)
★



அன்பு நண்பர்களுக்கு! கவிஞர்களுக்கு! வணக்கம். இந்தப் பதிவில் கண்டுள்ள பொன்மொழிகளை நேரிசை வெண்பாவாக எழுத முயலுங்களேன்! சமயக் குரவர் நால்வர் பாடலைப் போல இதுவும் ஒரு பயிற்சியாக அமையும்

விருத்தம் ..

கண்ணயரும் வேளைகளில் கலகம் செய்கிறாய் - என்
... கண்ணிரெண்டில் கிடந்துநீயும் குளித்து மகிழ்கிறாய்
எண்ணமெலா மென்னுயிரென் றேங்க வைக்கிறாய் - ஒரு
... எழுதாத புத்தகம்போ லென்னில் கிடக்கிறாய்
வண்ணவண்ணக் கலவைபூசி வந்து போகிறாய் - வரும்
... கனவிலெலாம் வர்ணஜாலம் காட்டி நிற்கிறாய்
தென்றலோடு கலந்துவந்து தொட்டுச் செல்கிறாய் - ஒரு
... துளித்தேனாய் என்னுயிரில் என்று மினிக்கிறாய் !

கொஞ்சிக்கொஞ்சி பேசும்போது குழந்தை யாகிறாய் - ஒரு
... குயிலைப்போல காதில்வந்து கான மிசைக்கிறாய்
அஞ்சியஞ்சி நடக்கும்போது அன்ன மாகிறாய் - சில
... அதிசயத்தி னதிசயமாய் என்னை வதைக்கிறாய்
அஞ்சனங்கள் சூழ்ந்தவிழியா லாட்டிப் படைக்கிறாய் - என்
... ஆளுமையின் விளிம்பினிலே நடந்து செல்கிறாய்
மிஞ்சிமிஞ்சிப் போனாலும் நீயும் நானும்தான் - நம்
... நெஞ்சிரெண்டில் கிடப்பதெல்லாம் காதல் சொர்க்கம்தான் !!

வெண்பா ..

ஆற்றாத் துயரத்தி லாழ்ந்தோரைக் காணுங்கால்
தேற்றா திருக்காதே தொல்லுலகில் - சீற்றமாய்
மாற்ற முனக்கீந்தால் மாயவனோ ! நெஞ்சாரத்
தேற்றவரு வாரில்லைத் தேர் !

வஞ்சி விருத்தம் ..

வேண்டு மெனக்கோர் வரமென்றே
வேண்டித் தொழுதே னிறையோனைச்
சீண்டும் வினவ லதுவென்றோ
ஈண்டெ னக்குத் தரவில்லை!

விருத்தம் ..

தேனருந்தும் வண்டினமோ மலர்களோடு கொஞ்சும்
தேனிழக்கும் நிலையறிந்து மலர்களதும் கெஞ்சும் !
கானகத்து நடுவில்நின்று கோலமயில் ஆடும்
கண்டதனில் களிப்புற்று கானக்குயில் பாடும் !

ஊனமுற்றோர் உலகெங்கும் குமுறிமனம் துடிப்பார்
உதவிடநல் கரங்கொண்டோர் வேதம்தினம் படிப்பார் !
மானமதை இழந்தவராய் மாக்களவர் கூட்டம்
மமதையுடன் போடுகின்றார் மண்ணிலிங்கு ஆட்டம் !

வேரறுந்த உறவுகளே ஊர்நிறைந்து வாழும்
பார்தொடுத்த போரினைப்போல் உறவுமுறை சூழும் !
தாரமதை தள்ளிவைத்து தனதின்பம் சேர்ப்பார்
தள்ளாடும் நிலைவரவே தாரம்கரம் கோர்ப்பார் !!

வெண்பா ..

கற்றநற் கல்வியினைக் கற்றதுவே புண்ணியமாய்
மற்றோர்க்கு மூட்டி மகிழ்கின்றார் - கற்பிக்கும்
பேராசா னன்னவரைப் போற்றா திருப்பார்க்கு
வாராது வாழ்வில் வளம்

வஞ்சித் தாழிசை ..

சுயநலம் முள்ளவர்
மயங்கிடப் பேசியே
இயங்குவார் தேர்தலில்
வியப்பிதே எங்கிலும் !

உயர்நிலை கண்டவர்
துயர்தர அஞ்சிடார்
பயனிலா ஆட்சியே
பயக்குதே எங்கிலும் !

நடைமுறை வாழ்விலே
கடைநிலை நம்மையே
குடைகிறா ரின்னமும்
இடைஞ்சலே எங்கிலும் !

வெண்பா

கன்னி யிளமனதில் காலூன்றி விட்டதனால்
பின்னி எடுக்கின்றார் பெற்றவரும் - என்னுயிரே
துள்ளித் திரிகின்றே னுன்னினைவால் என்னைநீ
அள்ளியே சென்றிடுவாய் ஆங்கு !

இன்னிசை வெண்பா !

இட்டமரு தாணியினா லீர்கர முஞ்சிவக்க
கட்டழகா ளேன்மறைத்தாள் தன்முகத்தை - இட்டமுந்தான்
தொட்டு அணைக்காதே தொல்லை யெனக்கூறுஞ்
சிட்டு மொழியினது சீர்!

வாழ்விலே ...

வெண்பா !

பார்வை யொளிர்கையிலே பாராது மாமறையை
சோர்வில் கிடப்போர்தாம் சேர்ந்துணர - ஆர்வமுடன்
தானும் நிதந்தொழுது தன்பார்வை குன்றியவர்
காணும் முறைதனைக் காண்!

வெண்பா !

வாழ்வு சிறக்குமென்று வாழ்ந்தாலும் வயிறாற
ஏழ்மை சிரிக்கிறதே ஏளனமாய் - தாழ்வினிலே
நாளுங் கிடந்தாலும் நம்பிக் கைதருமிக்
கூழுக் குழைப்பதொன்றே குறி!

வெண்பா !

கன்னங்க றுத்தவள்தான் கட்டழகுக் காரியவள்
தன்னந் தனியாக நின்றவளை - என்னருகே
அள்ளி யணைத்திடவா வென்றேன்பார் வந்தவளோ
எள்ளிநகை யாடினா ளேன்?

ஊடலுண்டோ !

நீரசையும் குளத்தினிலே நின்ற வாறு
நினைவிழந்து நிட்பதுமேன் அல்லிப் பாவாய்
நாரசையாப் பொழுதினிலும் சிரிக்கும் முன்னை
நோகடித்தா ராரென்று சொல்வா யல்லி

ஊரறியக் கதிரவனும் உதிக்கும் பொழுதில்
உலகமெலாம் ஒளிருகின்ற வேளை தன்னில்
பேரறியாப் பிள்ளைபோல் பதுங்கிப் பின்னே
படபடத்து நிட்பதுமேன் பகிர்வாய் அல்லி

மாலைவரும் மதியாளின் மயக்கும் மொளியில்
மலர்வதெனச் சொல்கின்றார் உண்மை என்ன
ஓலையுனக் கனுப்பினாளோ ஒற்றை வரியில்
ஓர்மனமாய் காதலுண்டோ சொல்வாய் அல்லி !

வெண்பா !

பச்சையிளம் பாலகியுன் பால்முகத்தி லட்சணமாய்
அச்சமிலாப் புன்னகைதா னார்ப்பரிக்க - நிச்சயமாய்
ஏழ்மை பொருட்டல்ல என்றோதும் பாங்கதனில்
வாழ்வாய்நீ வாழ்வாங்கு வாழ் !

வெண்பா !

ஓவியத்துத் தேனடையில் ஓடுகின்ற தேனதனை
நாவினிக்கத் தேடுவதேன் நோவினையே - ஓவியத்தின்
பூக்கள் மணக்குமெனப் பூரிக்குங் காதலதன்
தாக்கத்தை நெஞ்சில் தவிர்!

வஞ்சிப்பா !

தெருவோரமாய் இரப்போரையே
விருப்போடுநம் முகங்காணவே
பெரும்பாடுதான் படுகின்றவர்
ஒருநாள்சுமை ஒருவழிப்பட

காணும்

இரப்போ ரவரின் இன்னலைத் துடைத்து
நிரப்பம் மடைந்திட நிதமும்
இரக்கங் கொண்டே ஈவோ மவர்க்கே!

குறும்பா

நேத்தோடு நாலுமுறைப் பேச
ஆத்தாவே! அவள்மேல்தான் ஆச

கள்ளியவள் வருவாள்பார்
அள்ளிவைத்த மல்லிகைப்பூ

கூத்தாடுங் கூந்தல்மணம் வீச!

குறும்பா

தினந்தோறும் குடிப்பவன்தான் முத்து
சினமேறத் தினம்பிடிக்கும் பித்து

ராத்திரியில் வருபவ!னை

ராசாத்தி அவன்மனைவி

சினத்தோடு கேட்கவிழும் குத்து 

குறுங் கவிதை

நீ
இல்லாத தருணங்களில்
உன்னைப் போலவே
என்னோடு
பேசிக்கொண்டிருக்கின்றன
உன் கவிதைகள்
அதே மௌனத்தில் ....

வெண்கலிப்பா

பெருநடையில் கவியெழுதிப்
பெருங்குரலா லொலிக்காது
பொருள்செறிந்த கவிபாடப்
பெருகுமே புகழுலகில்
கருகொண்டக் கவிதைகளாய்க்
கமழவே நறுந்தமிழில்
தரும்பாடல் திகட்டாது தான் !

குறும்பா

கல்லூரி வாசலிலே கூட்டம்
எல்லோரின் முகத்திலுமே வாட்டம்
வந்திருந்த பெறுபேற்றில்
நொந்தவரே பலபேராம்

கல்லாமல் அலைந்ததனால் தேட்டம் !

ஹைக்கூ

எத்தனை முறை விரட்டினாலும்
உட்கார்ந்து செல்லத் தீராத ஆசை
ஆறாத புண்ணில் ஈ

வெண்பா

அன்னைக் குதவுதற்கோ ஆளாகிப் போனபின்னே
தன்னைத் தரப்படுத்த ஒத்திகையோ - சின்னவள்தான்
சிற்றிடையில் செம்பணைத்துச் சின்னக் கரமசைத்துப்
பற்றோடு போகுமெழில் பார் !

விருத்தம்

விருந்தென மதுவை வார்த்து
....விளித்திடும் நட்பே வேண்டாம்
மருந்தெனச் சொன்னால் கூட
.... மதுவினைத் தொடவே வேண்டாம்

அருந்திட ஆற்ற லேற்றும்
....அகன்றிடுந் துன்பம் மென்பார்
அருந்தியே ஆர்ப்ப ரித்தே
.... ஆறுதல் சொல்லிக் கொள்வார்


வருந்தியே கண்ணீர் சிந்தும்
.... அருந்தியோர் சொல்வ தெல்லாம்
வருத்திடும் பிணிகள் சேர்ந்து
.... வாழ்வதில் சாதல் மேலாம் !

குறுங்கவிதை

என்னதான் சொன்னாலும்
திரும்பிப் போவதாக இல்லை
பின்னாலேயே வருகிறது
உன் கடைசி வார்த்தை ...

கட்டளைக் கலிப்பா

ஏற்றம் பெற்றவ ரென்கிறோம் நாளெலாம்
ஏனோ யெம்மிடை இத்தனை இன்னலோ
போற்று முள்ளமும் பாங்குட னின்றியே
போற்றார் போலவே வாழ்கிறோ மெங்கிலும்
ஏற்றத் தாழ்வினை எத்தனை காலமாய்
என்றும் நம்மிடை கொண்டுமே வாழ்வது ?
மாற்ற மில்லையேல் மண்ணிலே நாமெலாம்
மாக்கள் போலவே வாழ்கிறோ முண்மையே !



( அரையடி ; தேமா - கூவிளம் - கூவிளம் கூவிளம் )

இன்னிசை வெண்பா

பூக்காரி யின்மகளைப் பூங்காவில் கண்டவேளைப்
பூக்காது போனாளேன் புன்னகையைத் - தாக்கந்தான்
ஆத்தா ளருகென்றோ அன்றி அவளென்னை
மூத்தோ னெனவறிந்தோ கேள் !

கொஞ்ச ... வா !

துயரங்கள் .....

கலித்தாழிசை

கலிவிருத்தம்

செந்தா .. மரையே !

நினைவோடு ....

நட்பு !

வஞ்சிப்போர் கொண்டாடும் நட்பும் உண்டு
நஞ்சாகிப் போனபல நட்பும் உண்டு

கொஞ்சலிலே குளிர்காயும் நட்பும் உண்டு
மஞ்சம்கு ளித்தணைந்த நட்பும் உண்டு

வெஞ்சினத்தால் வெந்தவிழ்ந்த நட்பும் உண்டு
நெருஞ்சியெனக் குத்துகின்ற நட்பும் உண்டு

அஞ்சலித்துப் போற்றுகின்ற நட்பும் உண்டு
அஞ்ஞரினா லழிந்தொழிந்த நட்பும் உண்டு

சஞ்சலத்தி லுயிர்துறந்த நட்பும் உண்டு
நெஞ்சகத்தைத் தாலாட்டும் நட்பும் உண்டு !

இயல் தரவினைக் கொச்சகக் கலிப்பா

பற்றைப் படர்ந்திருக்கப் பால்நிலவும் பாய்விரிக்க
ஒற்றையடிப் பாதையிலே ஓரிரவு நாமிருவர்
ஒற்றையிலே நின்றதையே ஒட்டநின்று பார்த்தவரார்
சற்றே கசிந்துவிடச் சாதிசனங் கண்திறக்க
உற்றா ரெனைக்கேட்க ஊருசன மும்சிரிக்கச்
சொற்கலக மாகியதே சொல்லாத சொல்லுமெழ
முற்று மிழந்தேனே மூச்செல்லா முன்னினைவே
பற்றோ டிருப்பவளைப் பாராயோ என்னுயிரே !

எங்கும் கண்டேன் ...

குழுமத்தில் பகிரப்பட்ட சிறந்த மானிடவியல் கவிதைகளில் ஒன்றாகவும் சீர்மை கவிதைகளில் சிறந்ததாகவும் அஷ்ஃபா அஷ்ரஃப் அலி அவர்களின் கவிதை தெரிவு செய்யப் பட்டுள்ளதை மகிழ்ச்சியுடன் அறிவிக்கின்றோம்.
கவிஞருக்கு வாழ்த்துக்களை தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்



‎Ashfa Ashraf Ali‎ to படைப்பாளிகள் உலகம் TAMIL CREATORS

December 16, 2015 ·

இற்றரையில் வாழுகின்ற
அற்பர்களைக் கண்டேன்
இழிநிலையில் வாழுமவர்
இழிவதனைக் கண்டேன்

அற்றார்தான் தெருவெங்கும்
படுத்துறங்கக் கண்டேன்
அவலத்தின் விளிம்பினிலே
அவர்கள்நிலை கண்டேன்

கொற்றவர்கள் கொந்தளிப்பில்
குடும்பங்களைக் கண்டேன்
கொள்கையிலே மாறாட்டம்
கொண்டவரைக் கண்டேன்

புற்றீசல் போலஎழும்
பொல்லாங்கைக் கண்டேன்
புள்ளிமானின் வடிவினிலே
அவளையும்நான் கண்டேன் ..

பகலெல்லாம் படுத்துறங்கும்
பக்தர்களைக் கண்டேன்
புல்லனென நள்ளிரவில்
பதுங்குமவர் கண்டேன்

இகத்தினிலே ஏழைகளின்
இன்னல்களைக் கண்டேன்
ஈயாதோர் நெஞ்சினிலே
ஈரமில்லை கண்டேன்

சிகரத்தின் அளவின்மேல்
விலையேற்றம் கண்டேன்
சிரிக்கின்ற உதடுகளின்
சிந்தைஅழக் கண்டேன்



நிகழாத நிகழ்வெல்லாம்
நித்திலத்தில் கண்டேன்
நிலவுமகள் புன்சிரிப்பை
நித்தமும்நான் கண்டேன் ...

தரவு கொச்சகக் கலிப்பா

வருவாய்நீ யெனநாளும் வழிமீது விழிவைத்துப்
பெருமூச்சு விடுகின்றேன் பெருவாழ்வு தருகவென
ஒருபோது முனைமறவேன் உயிரேவுன் தடந்தொட்டு
வரும்பாதை தனைப்பார்த்து வயதேறப் பதறுகிறேன்

ஆதலினால்

உயர்வாம் காதலை உயர்வெனப் போற்றித்
துயர்க ளிலாமல் தூய்மையுங் கொண்டே
உயர்வாய் வாழ்வோ முலகில்
இயம்பிடு ஒருசொல் இன்மொழி கொண்டே !

காற்றே !

வையம் எங்கும் உன்பெயரில்
வைதல் லில்லை உணர்வாயோ
பையில் இட்டே வைப்பதெனில்
கையிற் கொண்டே நடந்திடுவோம்

பெய்யும் மழைக்கும் துணைநின்று
மையம் மிட்டும் நின்றிடுவாய்
மெய்தா னுலகில் நீயின்றி
ஐயோ ! உலகில் வாழ்வேது !

எங்கும் மெதிலும் உன்ஓட்டம்
பங்கில் பாதித் துள்ளுதடி
அங்கம் மசைத்து அடிவைத்து
பங்கம் செய்தேன் மகிழுகிறாய்



வங்கக் கடலில் உன்ஆட்டம்
நீங்கா நினைவில் நிற்குதடி
சங்கம் வைத்தோ சதிசெய்தாய்
புங்கக் காற்றே பதில்சொல்லு !!

குறும்பா

மடித்துவைத்த துணிமணிகள் கூட்டி
படித்துறைக்கு குளிக்கவந்தாள் பாட்டி

எடுத்துவைத்த புடைவையொன்றில்
படுத்திருக்க புடையனொன்று

படித்துறைக்குள் பாய்ந்தாள்மூ தாட்டி !

கலிவிருத்தம்

புளிமா - கூவிளம் - கூவிளம் – கூவிளம்


இயன்ற வாரெலாம் ஈகையே மேலெனத்
துயரி லாழ்ந்தவர் துன்பமே போக்குதல்
பயக்கும் நன்மைகள் பற்பல தோழரே
துயர்து டைப்பதைத் தொண்டெனக் கொள்கவே !

கலித்தாழிசை

கலித்தாழிசை ; 1.


நேற்றுவரை நீயிருந்த நேர்ச்சியினை நானிழந்துக்
காற்றடித்துப் போனதுபோல் கலங்குகிறே னென்னுயிரே
ஊற்றெடுத்து வருந்துயரோ ஊருசனம் வம்பளக்கத்
தேற்றவரு வாரின்றித் தெம்பிழந்து நிற்பவளை
ஏற்றமுடன் ஏந்திவிடு ஏக்கமுற நிற்பவளை !

கலித்தாழிசை ; 2.


காத்திருந்து காத்திருந்து கண்ணுறங்க வில்லையடி
பூத்திருக்குங் காதலினால் பூவிழியுன் னெண்ணமடி
காத்திருக்க வேண்டுமெனில் காலமெலாங் காத்திருக்கப்
பூத்திருக்கு காதலெனப் பூவிதழால் புன்னகைத்தா லாகாதோ ?

தாயே உன் குரலில் ..

நூலாடுஞ் சேலையிலே நோகாதி ருக்கவெனக்
காலாட்டி நாங்கிடந்துக் கண்ணாற உறங்கிவிடத்
தாலாட்டுப் பாடுகிறத் தாயேவுன் தாழ்குரலே
மேலாக வந்தெனது மென்காதில் இனிக்கிறதே
மெய்நோகக் கிடக்கின்றாய் மென்மேலு மினிக்கிறதே !

தொட்டா லாருமெனைத் தோல்நோகு மெனவறிந்துக்
கட்டாந் தரையினிலே கால்நோகக் கிடந்தபடிப்
பட்டா லெவர்கண்ணும் பட்டுவிடா மற்பாட
இட்டமுடன் தொட்டிலிலே இனித்திடுமே உன்குரலை
இனியெங்கு கேட்பேனோ நினைத்தாலே இனிக்கிறதே !

விருத்தம்

விழுதுகள் போலுள உறவுக லெல்லாம்
வீணெனச் சிதறிக் கிடக்கை யிலே
அழுதவன் பாதி தொழுபவன் மீதி
அமைதி யிலாமலே வாழுகி றான்

கழுகுகள் போலக் காமுக ரிங்கே
கால்களுக் கடியில் கிடக்கை யிலே
மெழுகுகள் போல மழலைக ளுயிர்கள்
அழுகைக ளூடே கரையு திங்கே

இழுபறி யாகும் இழிநிலை ஏனோ
இகத்தினில் கிடந்து சிரிக்கை யிலே
வலுவினி லுள்ளோர் வாய்களை மூடி
வாழ்வதைக் காண வருஞ் சினமே !

காப்பியக் கலித்துறை

தேமா - புளிமா- புளிமாங்கனி - தேம - தேமா



தன்னந் தனியே தவித்தேமனத் துள்நி னைக்க
அன்னை மொழியால் அணைத்தேயிறு கப்பி டித்து
கன்னித் தமிழே கனிந்தேயெனக் குள்கு விந்தே
என்னைத் தொடவே இதமாய்வரும் பாட லெல்லாம்!

விருத்தம்

சிந்தா திருந்தேன் சிரசில் கிடந்தவன் சிந்தையிலே
தந்தே னெனையே தருவானே வாழ்வைத் தயக்கமின்றிப்
பந்தா யுருட்டிப் பனிபோ லுருகிடப் பாய்விரிக்க
நொந்தே னவனால் நொறுங்கிய நெஞ்சினில் நோவினையே!

கட்டளைக் கலித்துறை

சிந்தா திருந்தேன் சிரசில் கிடந்தவன் சிந்தையிலே
தந்தே னெனையே தருவானே வாழ்வைத் தயக்கமின்றிப்
பந்தா யுருட்டிப் பனிபோ லுருகிடப் பாய்விரிக்க
நொந்தே னவனால் நொறுங்கிய நெஞ்சினில் நோவினையே!

எண்சீர்க் கழிநெடிலடி விருத்தம்

காய் - காய் - மா - தேமா


சொற்புலமை யில்லாமல் சொற்ப காலம்
சொந்தமொழி நடையினிலே கதைகள் போலப்
பற்பலவாய் கவிதைகளைப் பாடித் தேய்ந்து
பைந்தமிழின் சோலையிலே புகுந்தேன் பின்னே
கற்றவராம் பாவலரின் கவிதைத் தொண்டு
கைகொடுத்து உதவுதென்னில் கைமுறை யாலே
நற்றமிழின் நடையழகை நேர்த்தி யோடே
நடந்தபடி கற்கின்றேன் நாளு மங்கே !

எழுசீர் விருத்தம்

மா - மா - மா - மா
மா - மா - மா


நெருப்பா யெரியும் நெஞ்சில் கிடந்து
நேசங் காட்டுங் கிளியே
விருப்பம் முன்னில் விரைந்தே சொல்ல
வீட்டா ரென்னை எதிர்க்க
தருக்கஞ் செய்தா லடியும் முதையும்
தாங்கா துடலென் னன்பே
பொருத்தம் மின்றி முடித்தே வைத்தார்
பொல்லா தவரென் னப்பா !

எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

விளம்- மா - விளம் - மா
விளம் - விளம் – மா

தன்னிக ரற்றத் தமிழ்மொழி தன்னில்
தாகமென் றுரைப்பவ ரிங்கே
அன்னியர் மொழியை அவரவர்க் குள்ளே
அழகுடன் மொழிவதைக் காண
இன்புற லின்றி இகழ்வதிம் மொழியை
இகழ்வது அன்னையைப் போன்றே
என்பதை யுணரா திருப்பவ ரவரை
என்றுமே எண்ணிடச் சினமே!

இலங்கை வானொலியில் எனது கவிதை

அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

காய் - காய் - காய் - காய் - மா - தேமா

கருவறுக்கு மெண்ணமுளோர் காழ்ப்புணர்வு கொண்டவரே
கணிசம் மிங்கே
பெருகிவரும் பேதமையால் பேரிடியாய்த் தொடர்கிறதே
பொல்லாங் கிங்கே
ஒருவயிற்றுப் பிள்ளைகளும் அண்டையயல் வாழ்பவரும்
ஒன்று பட்டால்
உருக்குலைந்த ஒற்றுமையைக் காத்திடலாம் ஒருவாறாய்
உலகி லின்றே

அறுசீர்க் கழிநெடிலடி விருத்தம்

காய் - காய் - காய் - காய் - மா - தேமா





விரும்பியவா றெல்லாமிப் பூவுலகில் பொல்லாதார்
விளைக்குந் துன்பம் 

தருக்குடையா ருள்ளத்தில் தூய்மையிலா எண்ணத்தால்
தளிர்க்குந் துன்பம்
திரும்புகின்ற இடமெல்லாந் தீவினையைக் காணுகையில்
தீயாய் என்றன்
இதயத்தைச் சுடுகிறதே இருவிழியும் நனைகிறதே
இறைவா இங்கே!

அறுசீர் விருத்தம்

கருவறை தொட்டுக் கல்லறை வரையுங்
களிப்பினில் வாழ்வதற்கே
விரும்பிய படியே வாழ்ந்திடு வென்று
விழிகளைப் படைத்தவனாம்
தரும்வளம் யாவும் தரணியி லிங்கே
தரமெனத் தந்தவனாம்
அருள்மிகும் இறைவன் ஆற்றலை இங்கே
அறிந்திட ஆளிலையே !

விருத்தம்

நீரசையும் குளத்தினிலே நின்ற வாறு

நினைவிழந்து நிட்பதுமேன் அல்லிப் பாவாய்

நாரசையாப் பொழுதினிலும் சிரிக்கும் முன்னை

நோகடித்தா ராரென்று சொல்வா யல்லி


ஊரறியக் கதிரவனும் உதிக்கும் பொழுதில்

உலகமெலாம் ஒளிருகின்ற வேளை தன்னில்

பேரறியாப் பிள்ளைபோல் பதுங்கிப் பின்னே

படபடத்து நிட்பதுமேன் பகிர்வாய் அல்லி




மாலைவரும் மதியாளின் மயக்கும் மொளியில்

மலர்வதெனச் சொல்கின்றார் உண்மை என்ன

ஓலையுனக் கனுப்பினாளோ ஒற்றை வரியில்

ஓர்மனமாய் காதலுண்டோ சொல்வாய் அல்லி !

அறுசீர்க் கழிநெடிலடி விருத்தம்

கலையெழிற் பெண்ணின் கருவிழி காணக்
... கற்பனை சிறகடிக்கும்
வளைக்கரந் தொட்டு வார்த்தைகள் பேச
... வாஞ்சையில் வாய்துடிக்கும்
அலையெனப் பொங்கும் ஆவலி லிதயம்
... அடிக்கடி துடிதுடிக்கும்
நிலையினை அறிந்து நிம்மதி யற்று
... நினைவுகள் சோர்ந்திடுமே


-





( விளம் - மா - விளம் -மா - விளம் - காய் )

ஆசிரிய விருத்தம்

ஆசிரிய விருத்தம் ;


வருமிடர் வாசல் வந்து
வகையெனக் கிடந்திட் டாலும்
வரும்படி எதுவும் மின்றி
வாழ்வினில் நொந்திட் டாலும்
பருவமென் உடலைத் தீண்டிப்
பாலுணர் வெழுந்திட் டாலும்
அருவருப் பெதிலும் மென்றும்
அளைந்திட மாட்டேன் தாயே







------------------------------------


ஆசிரிய விருத்தம் :


நண்டுகள் நடந்தே சென்ற
நடையினை மணலே சொல்ல
தென்படு மிடங்க ளெல்லாந்
தென்றலுந் தவழ மெல்ல :
கண்ணெதிர் கனவில் மூழ்கிக்
காதலர் தழுவல் கிள்ள
வெண்மணல் தனிமை என்னுள்
வெறுமையில் நினைவில் நீயே





விளம் - மா - தேமா
விளம் - மா - தேமா

ஆசிரியத் தாழிசை

வன்புணர் வாளரே வழியினி லெங்கும் 
என்மக ளுனைநான் எண்ணியே கவலை 
கண்மணி கவனங் காமுக ரெதிரிலே

குழவிக ளாயினும் குமரிக ளாயினும்
சுழலுங் காமச் சுடரில் குளித்திடக்
குழந்தாய் ! குதறுங் கூட்டம் எதிரிலே

அயலவர் நெஞ்சிலு மண்டி விடாதே 
துயர்தரத் தயங்கார் தூண்டிட காமம் 
அயர்ந்து விடாதே அல்லல் லெதிரிலே

புதுக் கவிதை

ஏறி
இறங்கி விட்டேன்
எல்லா வரிகளிலும்
என்னை
எந்த வரியில் வைத்தாய்
உன் கவிதையில் …

வெளி விருத்தம்

கண்ணில் காணும் கவிதைகள் சொல்லும் - கவிதைகளாய்
எண்ணம் சொல்லும் என்றன் பேச்சும் - கவிதைகளாய்
கன்னக் குழியின் கவர்ச்சியு முணர்த்தும் - கவிதைகளாய்
தென்னங்  கீற்றும் தெவிட்டா சுவையும் - கவிதைகளாய்


அல்லும் பகலும் ஆதியை வணங்கு - வாழ்நாளில்
சொல்லில் செயலில் சோரா நடப்பாய் - வாழ்நாளில்
கள்ளுஞ் சூதுங் களவுங் களைவாய் - வாழ்நாளில்
உள்ளம் சேர உணர்வு தருவாய் - வாழ்நாளில் 

நேரிசை ஆசிரியப் பா !

நன்னிலை பெற்றோர் ஞானத் துளவுந்
தன்னிக ரற்றத் தமிழே உன்னைத்
தாய்மொழி கொண்ட தமிழர் தம்மில்
வாய்மொழி கேட்க வந்திடுஞ் சினமே

அந்நிய மொழியே அசையும் நாவில்
புண்ணிய மொழியாம் பூந்தமி ழென்றே
கலப்படஞ் செய்யுந் தமிழினம்
விலக்கிட வேண்டும் விரைகநட் புகளே !

ஹைக்கூ

எப்போதோ எறிந்த கல்
வெளியேறத் தடுமாறுகிறது
வற்றிய குளத்தில் 

துளிப்பா !

ஏறி
இறங்கிவிட்டேன்
எல்லா வரிகளிலும்
என்னை
எந்த வரியில் வைத்தாய்
உன் கவிதைகளில் !

ஆரறிவார் ?

கள்ள முள்ள நெஞ்சினில்
உள்ள தெல்லாம் கருப்புதான்
நல்ல உள்ள முள்ளவர்
இல்லை யிங்கு உண்மைதான்

அள்ளு கின்ற நிலைவரின்
உள்ள தெல்லா மள்ளுவார்
சொல்லு கின்ற  வார்த்தையில்
சொல்லி ழுக்குச் சுமத்துவார்

வெள்ளை யுள்ள  முள்ளவர்
உள்ள தெனில்  எம்மிலே
கல்லில் வெட்டி அவர்பெயர்
எல்லைக் கல்லாய் நாட்டுவோம் !

அழகு !

ஒரு
குழந்தையைப் போலக்
கொஞ்சியபடியே பேசுகிறாய்
நகத்தைக்
கடித்தபடியே சிரிக்கிறாய்

இமைகள் சுழற்றி
கதை சொல்கிறாய்
இல்லையென்று  இல்லை
எல்லாமே அழகுதான்

உன்
தோள்தொட்டுப்
பேசும்போது மட்டும்
சரிந்து விழாத
முந்தானையை
சரி செய்து கொள்வாயே
மிஞ்சி விடுகிறது !

யதார்த்தம் ....

அன்புள்ளங் கொண்டோரே மக்கள் - நட்
பண்பில்லா தொரெல்லாம் மாக்கள்
அன்னத்தின் இடையூறே விக்கல் - அதன்
ஆதிக்கம் நிறைந்தாலே சிக்கல்

கன்னத்தின்  அடையாளம் முத்தம் - அதைக்
கடைந்தாலே  தினமேறும் பித்தம்
எண்ணத்தின் ஏக்கம்தான் காதல் - அது 
ஏற்காத நிலையேதான் சாதல்

வண்ணத்தின் சேர்க்கைதான் காட்சி - பெரும்
வம்புகளின் கூட்டுறவே சூழ்ச்சி
பிண்டங்கள் இணைவதுவே புணர்ச்சி - மனம்
பிணைந்தின்பம் காண்பதுவே மகிழ்ச்சி


மேகத்தின்  சேர்க்கைதான் மின்னல் - தேகம்
மோகத்தில் வீழ்ந்தாலே இன்னல்
போகத்தின் துள்ளத்தான் துன்பம் - வெற்றிப்
பெருக்கத்தின் உணர்வேதான் இன்பம் !

போற்றுங்கடா .....

மனையினைக் காத்திடும் மனைவியவள் - நல்
மான்பினைத் தினமும் போற்றுங்கடா
மனையினில் தீபச் சுடரொளியாய் - புது
மங்கலம் நிறைவதைப் பாருங்கடா

துணையெனக் கண்டவள் துன்பமெல்லாம் - உன்
தோளினில் கிடப்பவள் காட்சியடா
அணைத்திட மட்டுமா அவளுனக்கு - இல்லை
அனைத்திலும் உனக்கே சொந்தமடா


தன்னையே தந்தவள் தரணியிலே - தரம்
தாழ்ந்திட  வாய்ப்பே  இல்லையடா
பண்புடன் வாழ்பவள் நெஞ்சினிலே - புதுப்
பொலிவுடன் கிடந்தே வாழுங்கடா


தன்னிக ரற்ற  அன்பிலவள் - தினம்
தளும்பிடும் குமுறலைக் கேளுங்கடா
இன்முகத் தாலவள் கைகோர்த்து - என்றும்
இன்பக் கடலில் மூழ்குங்கடா !

காவடிச் சிந்து

சின்னக்கு ழந்தைநீ  தங்கமே - நீ
செல்லுமி டங்களில் பங்கமே - உன்
செவ்வழ கானதோ ரங்கமே - இதைச்
    சிதைப்பரடி வதைப்பாரடி
     இழப்பாயடி நிலைப்பாடிது
சிந்தனை யோடேநீ எங்குமே - தினம்
சென்றுவந் தால்மனம் பொங்குமே !


கண்ணீரால் சொல்லுமென் சொல்லையே - காணக்
கன்னிப்பெண் ணாகநீ  யில்லையே - உனைக்
காத்துவ ளர்ப்பதுந் தொல்லையே - என்
   கனவேயிது நனவாகுது
    கனியேயிது  கலிகாலமே
கண்ணெதிர் காண்கிறேன் பிள்ளையே - இங்கு
காமுக ரால்பெருந்  தொல்லையே !

கடலன்னை !

அலையெனப்  பொங்கும் ஆழிதரும்
   அற்புதம்  நமக்குப்  பலவாகும்
விலையெனப்  போகும் நல்முத்தும்
   விளைப்பவள்  நமது கடலன்னை

தலைவிரித்  தாடிடும் தருணத்தில்
   தடல்புடல்  என்றே ஆடிடுவாள்
நிலைகுலைந்  தவளே நின்றாலும்
   நிம்மதி தரைக்கும் அவளன்றோ


பகலோன் வண்ணக் கதிர்புணர்ந்து
   பெருமழை தருவதும் கடலன்னை
தகவெனக் கொதிக்கும் வெப்பத்தால்
   தலைகவி ழாதாவள் கடலன்னை


இகத்தினி லலையும் பூங்காற்றும்
   இதமா யவள்மேல் படர்ந்துப்பின்
நிகரே யில்லாத் தேகசுகம்
   நித்தம் தருவதும் கடலன்னை


அறுசுவை யுணவுக் குயிராகும்
   ஆழிதரும் நல் உப்பாகும்
ஆறுகள் அமைதியில் வழிந்தோடி
   ஆறுத லடைவதும் இவள்மடியே


நிறைந்தவள்  இகத்தினில் முப்பங்கு
   நிலத்திடை  அளவோ  ஒருபங்கு
வரையறை யில்லா வளங்கொண்டே
   வாழ்பவள் நமக்குள் கடலன்னை !

வருகிறதே சிறப்புத் திங்கள் !

எல்லாப் புகழும் நிறைந்தோனே
   ஏற்றம் பெற்றோ னுனையேநாம்
அல்லும் பகலும் தொழுகின்றோம்
   ஆற்றல் பெற்றோ னுனைநாடி

உள்ளும் புறமும் அறிந்தவனே
   ஓங்கும் மறையை யளித்தவனே
சொல்லால் செயலால் தினந்தோறும்
   சொர்க்கம் வேண்டித் துதிக்கின்றோம்


இன்னா ரிவர்தா னென்றின்றி
   எல்லார்க் கும்முன் அருளாலே
ஒண்ணா திருப்பார் அவர்க்கும்தான்
   ஓங்கி வழங்கும் வல்லோனே


எங்கும் நிறைந்தோன் உனதாற்றல்
   எண்ணிப் புகழ வருகிறதே
திங்கள் ரமழான் இகமெங்கும்
   தித்திப் புடனே உனைப்போற்ற


நன்றே அறங்கள் நாம்செய்ய
   நாயன் தந்தா னித்திங்கள்
ஒன்றிப் புரிவோம் நல்லறங்கள்
   ஓதிக் களிப்போம் அருள்மறையை


எண்ணிப் புகழ்வோ மிறையோனை
   ஏற்றம் பெறவே எம்வாழ்வில்
கண்ணீர் சிந்திக் கையேந்தி
   கனிவாய்க் கேட்போ மவனிடமே


இரப்பார்க் கீயும் கடமையினை
   இனிதே புரிவோ மின்முகமாய்
விரதம் மிருந்தே நற்கிரியை
   விருப்பம் போல நாம்செய்தே


பிறப்பால் சிறந்தோர் நமக்காக
   பிறந்த மாதம் ரமழானின்
சிறப்பை யறிந்தே சிந்தித்தே
   செயலால் காட்டி மகிழ்வோமே !

காவடிச் சிந்து

கூடிநீ  வாழ்ந்திடு கண்ணே - உயிர்
கூடுக ளைந்திடு முன்னே - என்றும்
  குடியாதிரு  குலையாதிரு
   வடிவாயொரு விடிவேவரக்
  கொழிக்கும் - வாழ்வு - செழிக்கும்


கொள்கைக ளோடேநீ நின்று - கொண்ட
கொள்கைதான் வாழ்வென்ற னென்று - நீ
     குறியாயிரு குனியாதிரு
     வறியோனென வளையாதிரு
      குளிர்வாய் - வாழ்வில் - மிளிர்வாய் !

காவடிச் சிந்து

அஞ்சனங்கள் சூழ்ந்தவிழி யோடு - ஒரு
ஆரணங்கைக் கண்டதனால் பாடு - தினம்
     அன்னநடைப் போட்டுவரும்
     சின்னயிடைக் காணமனம்
     ஆறும் - அதன்வா - யூறும்

கொத்துமலர்க் கூந்தலிலே சூடி - ஒரு
கோலமயில் போல்வருவா  ளாடி - தினம்
    கொஞ்சுமொழிப்  பேசுமிதழ்
    மிஞ்சிவிடும் பேரழகைக்
    கூட்டி - ஆவல் - ஊட்டி

சின்னவிழிப் பார்வையினால் சீண்டி - பலர்
சிந்தையையும் நாள்முழுதுந்  தீண்டி - அவள்
     செவ்வழகைக்  காண்பவரில்
      எவ்வயதும் தான்பதறச்
      செய்யும் - அதவே - மெய்யும் !

காதலியே !

மலர்களிலே கால்நனைத்து
நடந்து வந்தாயா - அதன்
அழகையெலாம் விரல்நுனியில்
கோர்த்து வந்தாயா


இளநெஞ்சில் கிடந்துநீயும்
ஆள வந்தாயா - என்
ஈரநெஞ்சில் கிடந்துநாளும்
நனைய வந்தாயா

புலவர்களின் குளத்தினிலே
குளிக்க வந்தாயா - அவர்
பொன்னெழுத்தில் மிளிரவெனப்
பிறந்து வந்தாயா


இளந்தென்ற லோடுநீயும்
கலந்து வந்தாயா - உன்
காதலைஎன் காதினிலே
சொல்ல வந்தாயா ?

காவடிச் சிந்து

ஊமையராய்  வாழ்ந்திடாது இங்கு - இனி
ஊளையிடு வோர்க்குஊது  சங்கு - பெரும்
ஊழலிலே உண்டுநிதம் சூழநம்மை யாள்பவரால்
ஓலம்  - ஏழ்மைக் - கோலம்

சீமையிலே வாழ்வதுபோல் வாழ்ந்து - நமை
சீர்குலையச் செய்தவரைச் சூழ்ந்து - நாம்
தீர்த்திடுவோம் தேர்தலிலே ஊரினைந்து ஒன்றுபடத்
தீரும் - வளமும் - சேரும் 

ஒன்றிணைவோம் !

தானத்தைத் தரையெங்கும் பயிரிட்டுத் - தினம்
  தளிர்க்கின்ற ஈனத்தைக் களை  யெடுப்போம்
வானத்தை  வரச்சொல்லி  மண்ணைக்காக்க - எங்கும்
  வளர்கின்ற  மரங்கட்கு  காவல்  நிற்போம்
கானகத்தைக் கையோடு இணைத்தபடி  - வரும்
  கார்மேகக் கூட்டத்தை மகிழச் செய்வோம்
ஊனத்தில் வீழ்ந்தோரை விழிக்கச்செய்ய - ஒன்றி
  ஊரூராய்  சென்றேனும் விளக்கம் சொல்வோம் !


பொன்னிறைந்த பூமியிலே கண்ணுறங்கும் - நல்
  பொன்வளத்தைப் பொக்கிசத்தைத் தேடிக் காப்போம்
வன்மமென வாய்கிழியக் கத்துங்கூட்டம்  - அவர்
  மென்மனதாய் ஆகும்வரை பொறுமை காப்போம்
என்னிருகண்  மணியிந்த  நாடுஎன்று - இங்கு
  எல்லோரும் வாய்விட்டுச் சொல்லச் செய்வோம்
தென்னையுடன் தேயிலையும் விளையும்பூமி - நாம்
  தொன்றுதொட்டு வாழ்வதென உறக்கச் சொல்வோம் !

இன்னிசை வெண்பா !

மையிருட்டி  லும்உன்றன்  மாயவிழி  பேசுவதைக்
கையடங்கி நீகிடக்கக் காண்பேனே - மெய்யுருகி
ஐயமின்றி என்நெஞ்சில் ஆள்கையிலும்  நானறிவேன்
தையளுன்றன் கண்ணின்சா  டை !

வளையற் சிந்து

கல்வியதைக்  கற்றிடுவாய்
கசடறவே  நாளும் - உன்
கனவுகளும் மீளும் - தினம்
கற்பதனால்  சூழும் - நல்ல
காலமுன்னில்  கனிந்துவந்து
கண்ணெதிரே வீழும் !


கல்வியுனக் களித்தவரைக்
காலமெல்லாம் போற்று - அவர்
காலடியில்  ஊற்று - தினம்
கண்ணியத்தி லேற்று - இது
கற்றறிந்த கல்விமான்கள்
கற்றுத்தந்த  கூற்று !

சிந்துப் பாடல் ( இலாவணி )

நெம்பதுபோல் நாள்முழுதும்
நேரடியா யுன்னினைவே
நெஞ்சினிலே குத்துதடிப்
பெண்ணே ! பெண்ணே !
செம்பவள  வாய்திறந்து
சேதியொன்னு சொல்லுவந்து
சேர்ந்திருப்போ மிக்கணமே
கண்ணே ! கண்ணே !

கண்குளிரக் காட்சிகளே
கண்ணேவுன் கண்களிலே
காணநிதம் கண்ணெதிரே
வாடீ ! வாடீ !
பெண்ணழகுப் பூத்திருக்கும்
பொய்கையடி உன்னழகில்
பேரின்பம் கொள்ளவுனைத்
தாடீ ! தாடீ !


என்னிருகண்  ணின்மணிபோல்
என்றுமுனைக் காத்திடுவேன்
ஏறெடுத்துப்  பாரடிநீ
என்னை ! என்னை !
அன்னமதைப் போல்நடந்து
ஆடிவந்தால் வாசலுக்கு
ஆவலுடன் ஏந்திடுவேன்
உன்னை ! உன்னை !

ஒரு விகற்ப நேரிசை வெண்பா !

கொட்டுகின்ற வெய்யிலிலே கொப்புளங்கள் ஏராளம்
சொட்டு மழையில்லாத் தொல்லையிது - வெட்டவெளிப்
போட்டல்போ  லில்லம் ; புழுக்கமாம் பாய்விரிக்க
எட்டாத் தூரத்தில் இவள் !

சதிமறந்து ....

காலையிளங் கதிரொளியில்
குளித்திருக்கும் புல்லும் - அந்த
கருக்களிலும் கண்திறக்கும்
கதிர்நிறைந்த நெல்லும்

வாலையிளங் குமரிகளாய்
வயல்பரப்பில் எங்கும் - வடி
வழகுகாட்டி நெல்மணிகள்
வனப்பெடுத்துப் பொங்கும்

சோலைக்கிளிக்  கூட்டங்களோ
சுதிதொடுத்துப் பாடும் - அந்த
சுகத்தினிலே நெல்மணிகள்
சதிமறந்து  ஆடும் !

வான் மேகத்திலே !

வான்மேகக்  கூட்டத்தில்
  வீடொன்று வேண்டும் - அதில்
என்னோடு நீவந்து
  குடியேற வேண்டும் - தேன்
நிலவோடு நீநின்று
  கதைபேச வேண்டும் - வண்ண
நிலவதுவும் உன்னெழிலில்
  முகம்மூட வேண்டும் - இந்த
விண்பூக்கள் ஒவ்வொன்றும்
  உனைப்பார்க்க  வேண்டும் - இங்கே
மண்வாழும்  மாந்தர்க்கு
உன் ஒளிவீச வேண்டும் !

உன்னைத்தான் !

நேசமிலாமல் இருந்திடலாம்
  நெருக்கடி யின்றியும் இருந்திடலாம்
வேசமிட் டெவனும் இருந்துவிட்டால்
  வெறுத்தே உலகம் உமிழ்ந்துவிடும்

அணிகல னின்றி இருந்திடலாம்
  அவதி யிலாமலும் இருந்திடலாம்
துணிவில் லாமல் இருந்துவிட்டால்
  துன்பம் உன்னைத் துரத்திவரும்

கலகம் தவிர்த்தும் இருந்திடலாம்
  களவில் லாமலும்  இருந்திடலாம்
கலக்கம் கொண்டே இருந்துவிட்டால்
  காலம் உன்னைக் கழித்துவிடும்

அலைச்ச லிலாமல் இருந்திடலாம்
  அலுப்பில் லாமலும்  இருந்திடலாம்
உழைப்பில் லாமல்  இருந்துவிட்டால்
  உலகம் உன்னைக் கேலிசெயும் !

துயரத்திலே ..

ஆற்றாத துயரமெல்லாம் - தினம்
அழுது என்னில் புரள்கிறதே
காற்றாக நானிருந்தால் - உன்
காதில் வந்து  சொல்லிடுவேன்

ஊற்றாக  நானிருக்க - ஒளி
விளக்காக நீ யிருக்க
ஏற்றாத தீபமெல்லாம் - இங்கு
இருந்தால்தான்  நமக்கு என்ன


தேற்றாத இதயங்களே  - தினம்
தூற்றி எனைச் சிரிக்கையிலே
போற்றுகிறேன் கிளியேவுன் - வைர
வாய்மொழியே பலம் எனக்கு !

ஒயிற் கும்மி !

கட்டுக்க டங்காத காதலி னாலிளங்
கன்னியர் போக்கினைப் பாருங்க  டி
  கனவேயிது  கறையேதரு ( ம் )
   நிலையாதது  தினமேயினி
கட்டுடன் வாழ்ந்திங்கு மாளுங்க  டி  !

பலவிகற்ப இன்னிசை வெண்பா !

ஊருக்குள் வந்தாலே உன்வாசம் வீசுதடி
நேருக்கு நேராக நோக்கிடவே  -  நூறுமுறை
நானும் வருகின்றேன் நாளு முனைத்தேடி
தேனுண்ணும் வண்டினைப் போல் !

ஹைக்கூ

ஊற்றெடுத்தது
உனக்கும் எனக்கும்
கசிந்தது  ஊருக்குள் !

எண்சீர் விருத்தம்

விண்ணுலகம் மண்ணுலகம் விழிக்கச்  செய்ய
  விளக்கேற்றி வருபவனே பகலோன் செல்வன்
கண்ணுறங்கிக் கடல்குளித்துக் காட்டுங்  காலைக்
  கதிரொளியின் அற்புதங்கள் கொஞ்சம் அல்ல
மண்ணிலிங்கு வாழுகின்ற உயிர்கள் தொட்டு
  மாண்புறயிக் கதிரோனின் ஒளியே அன்றி
எண்ணிலிலா  இயற்கைஎழில் இருந்தும்  மென்ன
  எத்திசைக்கும் திங்களொளி  தானே  வேண்டும் !


ஒளியளித்த  களைப்பினிலே கதிரோன் மெல்ல
  ஒலிகடலில் கால்நனைத்து  நடப்பான் பின்னே
களிநடனம் ஆடிஆடி மதியாள்  வானில்
  காரிருளைக்  கிழித்துவரத் தன்கை வீசிக்
கிலிதொடுத்த பறவையினம் காக்கை கூட்டம்
  கீச்சிட்டே தானடையும் தத்தம்  கூட்டில்
குளிர்நிலவின் இளமையிலே இரவும் துள்ளும்
  குமரியவள் முகம்பார்த்தே மேகம்  ஓடும் !


   காய் - காய் - மா - தேமா 

நொண்டிச் சிந்து !

பட்டணம்  போகாத டி - அங்கு
பட்டுத் தெறிக்குது வெய்யில டி
கட்டணங் கேட்பாரங் கே - நாம்
காலாறக் குந்துங்க லிப்பறைக் கே !

ஆயிர மாயிரந் தான் -  அங்கே
ஆனந்த மாங்காங்கு உண்மையுந் தான்
நோயினில் வாழ்வதைப் போல் - தினம்
நொந்துதான் வாழ்கிறார் நோவினை யால் !

பட்டதைச் சொல்லிவிட் டேன் - பட்ட
பாட்டினைப் பாடலில் பாடிவிட் டேன்
இட்டமு னக்குவுண்  டேல் - ஒரு
எட்டுநீ போயங்கு பாருபுள் ளே !

கும்மிச் சிந்து !

செக்கச்சி வந்தவள் செங்கனி வாயிதழ்
செந்தளிர்ப் போடுதான் வந்துநின் றாள்
வெக்கத்தி லென்முன்னே வேல்விழி யாலவள்
வெட்டியே ஏதேதோ சொல்லிநின் றாள்

பக்கத்தில் நின்றவள் பார்வையின் வீச்சினில்
பாதிவு யிர்கையில் வந்தது போல்
சொக்கினே னென்னிலே ! சுந்தர முள்ளதா
சொல்லுங்கள் தோழரே உள்ளது போல் !

துளிப் பா !

நாடெங்கும்  மின்சார வெட்டு
நள்ளிரவில் நடமாடும்
நுளம்புகளோ நமைத் தொட்டு !

வீடெங்கும் எண்ணையிட்ட தட்டு - அதில்
விளையாட நுளம்புகளோ
விருப்பமுறும் மதி கெட்டு !

இயலுமெனில் கொல்லு !

கண்களினால் கலகம்செய்து
கட்டிவைத்தாய் என்னை - என்
கருவிழியில் கிடப்பதனால்
தொட்டிலிட்டேன் உன்னை !

ஆவலினால்   காதல்செய்து
அலையுதடி மனசு - தினம்
ஆளுகின்ற உன்னினைவால்
ஆவதுண்மைப் பித்து  !

பூவிழியால் இழுத்துவைத்துப்
பிழிந்ததெல்லாம் போதும் -  உன்
பூவிதழால்  புன்னகைத்துப்
பிடித்திருந்தால் சொல்லு !

இளநெஞ்சில் கிடந்தபடி
இடிப்பவளே நில்லு - உனை
இழப்பதெனில் சம்மதமே
இயலுமெனில் கொல்லு !

துளிப்பா !

ஏறி
இறங்கி விட்டேன்
எல்லா வரிகளிலும்
என்னை
எந்த வரியில் வைத்தாய்
உன் கவிதையில் !

கும்மிச் சிந்து \

நெஞ்சுக்கு ளாயிரம் ஆசைக ளோடுது
நேரிழை யேயுன்றன் எண்ணத்தி லே
கெஞ்சுகி றேனுனைக் கேளடி கொஞ்சம்நீ
கொஞ்சிம கிழ்ந்திட லாமிங்கு வா !

நெஞ்சுக னக்கையில் நித்தமு முன்முகம்
நேசத்தி லென்முன்னே நிற்குத டி
அஞ்சுவ தெல்லாமே ஆவிபி ரிந்திடும்
ஆசைக ளாதிக்கஞ் செய்கையி லே !

இரு விகற்ப நேரிசை வெண்பா

பாட்டெழுத  வந்தாலே பைங்கிளியே உன்னினைவின்
தேட்டத்தில் நிற்குதடி என்பேனா - கூட்டத்தில்
பாடநான் சென்றாலும் பாடாது  தேடுகிறேன்
வாடவிடா தென்னருகே வா !

கும்மிச் சிந்து

பத்துக்குப் பத்தெனப் பாதிநி லத்தினைப்
பாவிக்கு ழந்தைகள்  பங்குவைக் க
சொத்துக்கள் சேர்த்திடப்  பட்டயென் பாட்டினைச்
சுத்தமாய்க் கண்டவ ராருமில் லை !


நித்தமு மிங்குநான் நித்திரை யின்றியே
நேர்த்தியில் சேர்த்தவை தானித லாம்
மெத்தவும் மேனியில் முத்திய நோயினால்
எத்தனைக் காலம்நா னிங்கிருப் பேன் !

ஆசிரிய விருத்தம்

நண்டுகள்  நடந்தே சென்ற
  நடையினை மணலே  சொல்ல
தென்படு மிடங்க ளெல்லாந்
  தென்றலுந் தவழ  மெல்ல
கண்ணெதிர் கனவில் மூழ்கிக்
  காதலர்  தழுவல் கிள்ள
வெண்மணல் தனிமை என்னுள்
  வெறுமையில் நினைவில்  நீயே  !



   விளம் - மா - தேமா 
   விளம் - மா - தேமா 

ஆசிரிய விருத்தம்

வருமிடர் வாசல் வந்து
  வகையெனக் கிடந்திட் டாலும்
வரும்படி எதுவும் மின்றி
  வாழ்வினில் நொந்திட் டாலும்
பருவமென் உடலைத் தீண்டி
  பாலுணர் வெழுந்திட் டாலும்
அருவெறுப்  பெதிலும் மென்றும்
  அளைந்திட மாட்டேன்  தாயே !

  
      விளம் - மா - தேமா 
      விளம் - மா - தேமா

ஆசிரியத் தாழிசை

வன்புணர் வாளரே வழியினி லெங்கும்
என்மக ளுனைநான் எண்ணியே கவலை
கண்மணி கவனங் காமுக ரெதிரிலே !

குழவிக ளாயினுங் குமரிக ளாயினும்
சுழலுங் காமச் சுடரில் குளித்திடக்
குழந்தாய் ! குதறுங் கூட்டம் எதிரிலே

அயலவர் நெஞ்சிலு மண்டி விடாதே
துயர்தரத் தயங்கார் தூண்டிடக் காமம்
அயர்ந்து விடாதே அல்லல்  எதிரிலே !

ஆசிரியத் தாழிசை !

இருப்போ ரெல்லாம் இல்லா தவர்மேல்
தருக்கம் செய்யின் வருத்த மெனக்குள்
இருக்கு மெவரும் ஈதல் நன்றே !

கவளம் கேட்டே கையை  நீட்டப்
பவளம் வேண்டா பருக்கை யளித்தே
அவலப் படுதல் ஆற்றுதல் நன்றே !

கல்லாக் குழந்தை கடைநிலை மக்கள்
இல்லாக் கல்வி இனிதே கற்க
உள்ளோ ரெல்லாம் உதவுதல் நன்றே !